Geschiedenis van de militaire meteorologie

Weer en klimaat beïnvloeden personeel, materieel en terrein en zijn daarom factoren die de commandanten moet kennen om tot een goede beoordeling van de toestand te kunnen komen.

Reeds in 1854 werd dit onderkend door de toenmalige Franse minister van oorlog naar aanleiding van het vergaan van het slagschip ‘Henry IV’ voor Sebastopol tijdens een storm in de Zwarte Zee op 14 november 1854 (Krimoorlog). Hij gaf de directeur van het Parijse Meteorologische Observatorium opdracht een onderzoek naar de meteorologische aspecten van de ramp in te stellen. Daarbij kwam men tot de conclusie dat de catastrofe voorkomen had kunnen worden, indien een weersverwachting ter beschikking had gestaan. Het gevolg van deze conclusie was dat de militaire leiders van de toenmalige grote mogendheden gebruik gingen maken van meteorologische diensten; aanvankelijk van civiele en vanaf 1900 van militaire. De ontwikkeling van militaire meteorologische diensten werd bovendien nog bevorderd door de snelle opkomst van de militaire luchtvaart, verdragende wapens en chemische strijdmiddelen. (Bron: Wikipedia.org)

Schipbreuk van de Henri IV op 13 nov 1854, Bron foto: Wikipedia.org

Ook de Luchtdoelartillerie heeft meteogegevens nodig voor het schieten op luchtdoelen, immers de granaten die worden afgeschoten zijn onderhevig aan wind, luchtvochtigheid en temperatuur. De Lua-eenheden beschikten dan ook over meteogroepen die er voor zorgden dat de meteogegevens bij de vuurleidingstoestellen terecht kwamen. Vaak werd behalve door de speciale meteo-radars ook de Radar L4/5 ingezet voor het volgen van een meteoballon waardoor windrichting, windsnelheid en temperatuur konden worden opgemeten.

Meteogroep 1939 - Aflezen gegevens

Meteogroep 1939 - Berekenen windrichting

Voor het bekijken van de foto's: klik hier . . . 

Bron fotomateriaal: Archief HCGLVD