121 SQUADRON

Link naar foto's 121Sq

Link naar Squadron dagboek

Het 121Sq zette de tradities voort van 121Sq van de Militaire Luchtvaart van het Koninklijke Nederlands-Indische Leger (ML-KNIL). Dit squadron vloog tussen 1946 en 1949 operationele missies tijdens de Politionele Acties. 121Sq was uitgerust met de P-51D/K 'Mustang' jager.

Op 6 maart 1967 werd 121Sq als vierde squadron van 1GGW opgericht, nadat 1GGW haar oorspronkelijke vierde squadron als 223Sq aan 2GGW had afgestaan. Het personeel van 121Sq leidde een zwervend bestaan, omdat de operationele sites te Bohmte/Bad Essen nog in aanbouw waren. Het personeel werd ondergebracht bij het 118Sq te Vörden, waar 121Sq tussen november 1966 en maart 1967 een eigen vuurleidingsgebied opbouwde. Hiervandaan kon het oefenen met het lanceerdeel van 118Sq. Het personeel betrok een klein maar knus kampement te Bad Iburg, een voormalig kampement van de Royal Air Force. Eind maart  1967 kwam het eigen vuurleidingsgebied nabij Bad Essen gereed. Dit was een 'torensite'; om de radars over het bos te kunnen laten uitkijken was een betonnen stellage met een op/afrit gebouwd waarop de radars geplaatst werden. De technische dienst begon met het assembleren van de missiles. Op 19 december 1967 beschikte het squadron over voldoende materieel om operationeel verklaard te worden. Personeel was echter nog schaars; het squadron beschikte over slechts twee i.p.v. de vereiste drie operationele crews. Desondanks scoorde het squadron gelijkwaardig met de andere, meer ervaren squadrons van 1GGW bij haar eerste NATO-evaluatie in februari 1968. Omdat het kamp te Bad Iburg te klein werd en het eigen kampement nog niet gereed was, vond het squadron tijdelijk onderdak in de Engelse Roberts Barracks te Osnabrück. In maart 1969 kon het squadron eindelijk het eigen kampement te Bohmte betrekken.

Op 1 juli 1970 werd het squadron uit bezuinigingsoverwegingen van haar vredesparaatheid ontheven, met de verplichting om 24 uur ná afkondiging van de NAVO-alarmfase Military Vigilance weer operationeel te zijn. Een deel van het personeel werd tewerkgesteld bij 118Sq om daar de personeelssterkte op peil te brengen. Deze situatie duurde voort tot 2 oktober 1972. Het genoegen over het weer operationeel zijn was van korte duur: op 9 juli 1974 werd bekend gesteld dat onder andere 121Sq in 1975 opgeheven zou worden. Op 31 december 1974 kwam een eind aan de operationele status van 121Sq, op 14 mei 1975 vond de opheffingsceremonie van het squadron plaats.

Op 4 december 1981 werd 121Sq ten derde male geactiveerd. Dit keer als het Objectluchtverdediging (OLVD) squadron van de Vliegbasis Gilze-Rijen, waarin binnen het squadron 75 AFU en de SHORAD werden samengevoegd. 75 AFU was al op 1 mei 1979 als ‘NATO Assigned’ operationeel verklaard. Het squadron is dan uitgerust met een combinatie van HAWK en FLYCATCHER/40L70 wapensystemen en had tot taak de plaatselijke luchtverdediging voor de vliegbasis te verzorgen. Op 1 juli 1995 werd 121Sq voor de laatste keer opgeheven, wederom uit bezuinigingsoverwegingen.

ASP-scores

Commandanten 121Sq

Link naar foto's 121Sq

Link naar Squadron dagboek

Geraadpleegde bronnen:

• R. Nederlof: Blazing Skies (2002), Sectie Luchtmachthistorie/Sdu,  ISBN 90 12 09678 2
• Q. van der Vegt: Take-off (2013), Nederlands Instituut voor Militaire Historie/Boom, ISBN 9789461055705
• P.E. van Loo, S. Maaskant, D. Starink en Q. van der Vegt: Verenigd op de grond, daadkrachtig in de lucht (2017), Nederlands Instituut voor Militaire Historie/Boom, ISBN 9789089537027
• Squadron dagboeken 121Sq (NIMH)